Biblia opisuje nas jako zepsutych w stosunku do obrazu Boga, na który zostaliśmy stworzeni. Jak to się stało? Opisuje to Księga Rodzaju (I Księga Mojżeszowa). Krótko po tym, jak zostali stworzeni ‘na obraz Boga‘, pierwsi ludzie (Adam i Ewa) zostali wypróbowani przez postawienie ich przed wyborem. Biblia opisuje ich rozmowę z ‘wężem’. Wąż zawsze był rozumiany jako Szatan – duchowy wróg Boga. W Biblii Szatan przemawia najczęściej przez kogoś. W tym przypadku przemawiał do Adama i Ewy przez węża:
A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść? A kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew ogrodu, Tylko o owocu drzewa, które jest w środku ogrodu, rzekł Bóg: Nie wolno wam z niego jeść ani się go dotykać, abyście nie umarli. Na to rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie umrzecie, Lecz Bóg wie, że gdy tylko zjecie z niego, otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg, znający dobro i zło. A gdy kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia i że były miłe dla oczu, i godne pożądania dla zdobycia mądrości, zerwała z niego owoc i jadła. Dała też mężowi swemu, który był z nią, i on też jadł. Wtedy otworzyły się oczy im obojgu i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski. (KSIĘGA RODZAJU 3:1-7)
Pokusą dla nich było, aby ‘być jak Bóg’, i taki był ich wybór. Do tego momentu ufali Bogu we wszystkim, ale teraz postanowili stać się ‘takimi jak Bóg’, żeby ufać we wszystkim sobie i być bogami dla samych siebie.
Ich decyzja bycia niezależnym zmieniła ich. Poczuli się zawstydzeni i starali się ukryć. Kiedy Adam stanął przed Bogiem, zapytany obwinił Ewę (a więc i Boga, który ją stworzył). Ona obwiniła węża. Nikt nie przyjął odpowiedzialności.
To co zaczęło się tamtego dnia, trwa do dzisiaj, ponieważ odziedziczyliśmy tę samą niezależną naturę. Niektórzy źle rozumieją Biblię i uważają, że jesteśmy obarczeni winą za zły wybór Adama. Jednak jedynym winnym jest Adam, tylko że my żyjemy z konsekwencjami jego decyzji. Mamy teraz odziedziczoną po Adamie jego niezależną naturę. Może nie chcemy być bogiem wszechświata, ale chcemy być bogami w naszych środowiskach, odseparować się od Boga.
To wiele wyjaśnia z ludzkiego życia: zamykamy nasze drzwi na zamki, potrzebujemy policji, zakładamy hasła na komputer – w przeciwnym razie będziemy okradać się nawzajem. Dlatego społeczeństwa w końcu upadają, ponieważ kultury mają tendencje do rozkładu. Oto dlaczego wszystkie formy rządów i ekonomicznych systemów, pomimo że niektóre działają lepiej od pozostałych, wszystkie ostatecznie się załamują. Coś w tym, jacy jesteśmy sprawia, że ‘chybia¬my’ i nie czynimy rzeczy takimi, jakimi powinny być.
To słowo ‘chybiać’ podsumowuje naszą sytuację. Poniższy wers z Biblii pozwoli nam to lepiej zrozumieć. Mówi:
W całym tym zastępie zbrojnym było siedmiuset mężów doborowych, leworękich, każdy z nich trafiał rzuconym z procy kamieniem co do włosa, nie chybiając. (KSIĘGA SĘDZIÓW 20:16)
Są tu opisani żołnierze, którzy doskonale posługiwali się procami i nigdy nie chybiali. Słowo יַחֲטִֽא przetłumaczone z Hebrajskiego to ‘chybić’. W całym Starym Testamencie jest też tłumaczo¬ne jako ‘grzech’.
Żołnierz bierze kamień i strzela nim z procy, aby trafić cel. Jeśli chybi, nie osiągnie swojego celu. Podobnie zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, aby osiągnąć cel w tym, jak odnosimy się do Niego i jak traktujemy innych. ‘Grzeszyć’ znaczy chybiać celu, celu przeznaczonego dla nas.
Ten obraz ‘chybiania celu’ nie jest optymistyczny ani radosny. Ludzie czasami mocno sprzeci¬wia-ją się biblijnemu nauczaniu o grzechu. Kiedyś pewien student powiedział: “Nie wierzę, ponieważ nie podoba mi się to, co mówi Biblia”. Ale co ‘lubienie’ czegoś ma do prawdy? Ja nie lubię podatków, wojen czy trzęsień ziemi – nikt tego nie lubi – ale to nie czyni ich od razu nieprawdziwymi. Nie możemy ignorować żadnego z nich. Wszystkie systemy prawne, policja, zabezpieczenia i środki bezpieczeństwa, które w społeczeństwie sobie stworzyliśmy, by chronić się przed innymi, sugerują że coś jest nie tak. Przynajmniej biblijna nauka o naszym grzechu powinna być rozważana w atmosferze wolnej od uprzedzeń.
Mamy problem. Pierwotny obraz naszego stworzenia został zniszczony, a teraz nie osiągamy właściwego celu, jeśli chodzi o nasze moralne poczynania. Ale Bóg nie zostawia nas samych w naszej bezradności. Ma plan ratowania nas, i właśnie dlatego Ewangelia oznacza dosłownie ‘dobre wieści’ – ponieważ ten plan to dobre wieści mówiące o tym, że On nas uratuje. Bóg nie czekał do czasów Abrahama, aby ogłosić te wieści: najpierw ogłosił to w rozmowie z Adamem i Ewą. W następnym artykule przyjrzymy się pierwszemu obwieszczeniu Dobrej Nowiny.
Leave a Reply