W naszych nowoczesnych, wykształconych czasach czasami zastanawiamy się, czy tradycyjne wierzenia, zwłaszcza te dotyczące Biblii, są tylko przestarzałymi przesądami. Biblia opowiada o wielu niesamowitych cudach. Ale prawdopodobnie historia Wielkiego Piątku i Pierwocin o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa po ukrzyżowaniu wydaje się najbardziej niewiarygodna.
John Singleton Copley , PD-US-expired , za pośrednictwem Wikimedia Commons
Czy istnieje jakiś logiczny dowód, aby traktować poważnie tę relację o zmartwychwstaniu Jezusa? Dla wielu zaskakujące jest to, że można przedstawić silny argument, że zmartwychwstanie Jezusa faktycznie miało miejsce. A to wynika z argumentu opartego na danych historycznych. Opiera się na dowodach i rozumie, a nie na wierzeniach religijnych.
Warto dokładnie zbadać to pytanie, ponieważ ma ono bezpośredni wpływ na nasze życie. W końcu wszyscy umrzemy, bez względu na to, ile pieniędzy, wykształcenia, zdrowia i innych celów osiągniemy w życiu . Jeśli Jezus pokonał śmierć, to daje to prawdziwą nadzieję w obliczu naszej zbliżającej się śmierci. Przyjrzyjmy się głównym danym historycznym i dowodom na jego zmartwychwstanie.
Fakt, że Jezus istniał i umarł śmiercią publiczną, która zmieniła bieg historii, jest pewny. Nie trzeba szukać w Biblii, aby to potwierdzić. Historia świecka odnotowuje kilka odniesień do Jezusa i wpływu, jaki wywarł na świat swoich czasów.
Przyjrzyjmy się dwóm.
Tacyt: Historyczne odniesienie do Jezusa
Rzymski gubernator-historyk Tacyt odwołał się do Jezusa, gdy opisywał, jak rzymski cesarz Neron skazał chrześcijan w I wieku (w 65 r. n.e.). Neron obwinił chrześcijan o spalenie Rzymu, a następnie rozpoczął przeciwko nim kampanię eksterminacyjną. Oto, co Tacyt napisał w 112 r. n.e.:
‘Neron… ukarał najwspanialszymi torturami osoby powszechnie zwane chrześcijanami, które były znienawidzone za swoje potworności. Christus, założyciel nazwy, został skazany na śmierć przez Poncjusza Piłata, prokuratora Judei za panowania Tyberiusza; ale zgubny przesąd, tłumiony przez jakiś czas, wybuchł ponownie, nie tylko w Judei, gdzie zło się zaczęło, ale także w mieście Rzym’
Tacyt. Roczniki XV. 44
Tacyt potwierdza, że:
- Jezus był postacią historyczną;
- Został stracony przez Poncjusza Piłata;
- Do 65 r. n.e. (czasy Nerona) wiara chrześcijańska rozprzestrzeniła się przez Morze Śródziemne od Judei do Rzymu. Ponadto uczyniła to z taką siłą, że cesarz rzymski poczuł, że musi się z nią rozprawić.
Zauważ, że Tacyt mówi te rzeczy jako wrogi świadek. Wiemy to, ponieważ określa ruch, który rozpoczął Jezus, jako „nikczemny przesąd”. Sprzeciwia się mu, ale nie zaprzecza jego historyczności.
Józef Flawiusz: Historyczne odniesienie do Jezusa
Józef Flawiusz był żydowskim przywódcą wojskowym/historykiem z I wieku n.e. piszącym do Rzymian. Podsumował historię Żydów od ich początków aż do swoich czasów. Czyniąc to, opisał również czasy i karierę Jezusa tymi słowami:
‘W tym czasie był pewien mądry człowiek … Jezus. … dobry i … cnotliwy. I wielu ludzi spośród Żydów i innych narodów zostało Jego uczniami. Piłat skazał Go na ukrzyżowanie i śmierć. A ci, którzy zostali Jego uczniami, nie porzucili Jego uczniostwa. Donieśli, że ukazał się im trzy dni po ukrzyżowaniu i że żyje’
Józef Flawiusz. 90 n.e.
Starożytności xviii. 33
Józef Flawiusz potwierdza, że:
- Jezus istniał,
- Był nauczycielem religii,
- Jego uczniowie publicznie głosili zmartwychwstanie Jezusa.
Zatem z tych spojrzeń wstecz wydaje się, że śmierć Jezusa była dobrze znanym wydarzeniem. Ponadto jego uczniowie publicznie narzucali grecko-rzymskiemu światu twierdzenie o jego zmartwychwstaniu.
Tło historyczne z Biblii
Łukasz, lekarz i historyk, podaje dalsze szczegóły na temat tego, jak ta wiara rozwijała się w starożytnym świecie. Oto jego fragment z Dziejów Apostolskich w Biblii:
Agdy to oni mówili do ludu, nadeszli ich kapłani i hetmani kościelni, i Saduceuszowie.
Dzieje Apostolskie 4: 1-16
2 Obrażając się, iż uczyli lud, a opowiadali w Jezusie powstanie od umarłych.
3 I wrzucili na nie ręce, a podali je do więzienia aż do jutra; bo już był wieczór.
4 A wiele z tych, którzy one słowa słyszeli, uwierzyli; i była liczba mężów około pięciu tysięcy.
5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi, i nauczeni w Piśmie w Jeruzalemie,
6 I Annasz, najwyższy kapłan, i Kaifasz, i Jan, i Aleksander, i ile ich było z rodu najwyższych kapłanów;
7 A postawiwszy je w pośrodku, pytali ich: Którą mocą a któremeście to imieniem uczynili?
8 Tedy Piotr, będąc pełen Ducha Świętego, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraelscy!
9 Ponieważ my dziś mamy być sądzeni dla dobrodziejstwa człowiekowi niemocnemu uczynionego, jakoby on był uzdrowiony;
10 Niech wam wszystkim wiadomo będzie i wszystkiemu ludowi Izraelskiemu, że w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził od umarłych, przez tego ten stoi przed wami zdrowym.
11 Tenci jest kamień on wzgardzony od was budujących, który się stał głową węgielną.
12 I nie masz w żadnym innym zbawienia; albowiem nie masz żadnego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które byśmy mogli być zbawieni.
13 Widząc tedy bezpieczność Piotrową i Janową, i zrozumiawszy, iż ludźmi byli nieuczonymi i prostakami, dziwowali się i poznali je, iż byli z Jezusem.
14 Widząc też onego człowieka z nimi stojącego, który był uzdrowiony, nie mieli co przeciwko temu mówić.
15 A rozkazawszy im precz ustąpić z rady, radzili się między sobą,
16 Mówiąc: Cóż uczynimy tym ludziom? Bo, że jawny cud przez nie jest uczyniony, to wszystkim mieszkającym w Jeruzalemie wiadomo jest, a nie możemy tego zaprzeć.
17 Tedy powstawszy najwyższy kapłan i wszyscy, którzy z nim byli, którzy byli z sekty Saduceuszów, napełnieni są zazdrością;
Dzieje Apostolskie 5: 17-40
18 I targnęli się rękoma na Apostoły i podali je do więzienia pospolitego.
19 Ale Anioł Pański w nocy otworzył drzwi u więzienia, a wywiódłszy je rzekł:
20 Idźcież, a stawiwszy się, mówcie do ludu w kościele wszystkie słowa tego żywota.
21 Tedy oni usłyszawszy to, weszli na świtaniu do kościoła i uczyli. A przyszedłszy najwyższy kapłan i którzy z nim byli, zwołali radę i wszystkie starsze synów Izraelskich, i posłali do więzienia, aby byli przywiedzieni.
22 A gdy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu, co wróciwszy się, oznajmili, mówiąc:
23 Więzienieć wprawdzie znaleźliśmy zamknione ze wszelką pilnością i stróże na dworze przede drzwiami stojące, lecz otworzywszy, żadnegośmy w niem nie znaleźli.
24 A gdy te słowa usłyszeli i najwyższy kapłan, i hetman kościelny, i przedniejsi kapłani wątpili o nich, co by to było.
25 A przyszedłszy ktoś, oznajmił im, mówiąc: Oto mężowie, któreście podali do więzienia, stoją w kościele, a uczą lud.
26 Tedy poszedł hetman z sługami i przywiódł je bez gwałtu; (bo się ludu bali, aby nie byli ukamionowani.)
27 A przywiódłszy je, stawili je przed radą; i pytał ich najwyższy kapłan, mówiąc:
28 Izaliśmy wam surowo nie zakazali, abyście w tem imieniu nie uczyli? A oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą i chcecie na nas wprowadzić krew człowieka tego.
29 Tedy odpowiadając Piotr i Apostołowie, rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, niż ludzi.
30 Bóg on ojców naszych wzbudził Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie.
31 Tego Bóg za książęcia i zbawiciela wywyższył prawicą swoją, aby dana była ludowi Izraelskiemu pokuta i odpuszczenie grzechów.
32 A my jesteśmy świadkami jego w tem, co mówimy, także i Duch Święty, którego dał Bóg tym, którzy mu są posłuszni.
33 A oni to słysząc, pukali się i radzili o tem, jakoby je zgładzić.
34 Tedy powstawszy w radzie niektóry Faryzeusz, imieniem Gamalijel, nauczyciel zakonny, zacny u wszystkiego ludu, rozkazał, aby na małą chwilę precz wywiedziono Apostoły;
35 I rzekł do nich: Mężowie Izraelscy! miejcie się na baczeniu z strony tych ludzi, co byście mieli czynić.
36 Albowiem przed temi dniami powstał był Teudas, udawając się za coś, do którego się przywiązało mężów w liczbie około czterechset; którego zabito, a wszyscy, którzy z nim przestawali, rozproszeni są i wniwecz się obrócili.
37 Po nim powstał Judas Galilejczyk za dni popisu i uwiódł wiele ludu za sobą; ale i on zginął, i wszyscy, którzy z nim przestawali, rozproszeni są.
38 Przetoż teraz powiadam wam: Dajcie pokój tym ludziom i zaniechajcie ich; albowiem jeźliżeć jest z ludzi ta rada albo ta sprawa, wniwecz się obróci;
39 Ale jeźlić jest z Boga, nie będziecie mogli tego rozerwać, byście snać i z Bogiem walczącymi nie byli znalezieni.
40 I usłuchali go. A zawoławszy Apostołów i ubiwszy je, zakazali, aby nie mówili w imieniu Jezusowem; i wypuścili je.
Widzimy, że władze zrobiły wszystko, aby powstrzymać tę nową wiarę. Te początkowe kontrowersje i prześladowania miały miejsce w Jerozolimie. To jest to samo miasto, w którym zaledwie kilka tygodni wcześniej Jezus został publicznie stracony i pochowany.
Na podstawie tych historycznych danych możemy zbadać zmartwychwstanie, rozważając wszystkie możliwe alternatywy. Następnie możemy zdecydować, która z nich ma największy sens. Nie musimy przesądzać „wiarą” żadnego nadprzyrodzonego zmartwychwstania.
Ciało Jezusa i grób
Mamy tylko dwie alternatywy dotyczące ciała ukrzyżowanego i martwego Jezusa. Albo grób był pusty w ten poranek niedzieli wielkanocnej, albo nadal znajdowało się w nim jego ciało. Nie ma innych opcji.
Załóżmy, że jego ciało pozostało w grobie. Jednak gdy zastanawiamy się nad rozwijającymi się wydarzeniami historycznymi, szybko pojawiają się trudności.
Dlaczego rzymscy i żydowscy przywódcy w Jerozolimie musieli podejmować tak drastyczne środki, aby powstrzymać opowieści o zmartwychwstaniu, skoro ciało nadal znajdowało się w grobie?
Wszystkie zbadane przez nas źródła historyczne wskazywały na wrogość władz wobec twierdzenia o zmartwychwstaniu. A jednak grób ten znajdował się tuż obok publicznych oświadczeń uczniów o Jego zmartwychwstaniu w Jerozolimie! Gdyby ciało Jezusa nadal znajdowało się w grobie, władze mogłyby bez problemu paradować z ciałem Chrystusa przed wszystkimi. Zdyskredytowałoby to raczkujący ruch bez konieczności więzienia, torturowania i w końcu męczenia ich.
Zastanów się jeszcze, tysiące ludzi nawróciło się, aby uwierzyć w fizyczne zmartwychwstanie Jezusa w Jerozolimie w tym czasie. Załóżmy, że byłeś jednym z tłumów słuchających Piotra, zastanawiających się, czy jego niewiarygodne przesłanie jest wiarygodne. (W końcu wiązało się z prześladowaniami). Czy nie wziąłbyś przynajmniej przerwy na lunch, aby pójść do grobu i osobiście sprawdzić, czy ciało nadal tam jest?
If the body of Christ was still in the Gdyby ciało Chrystusa pozostało w grobie, ruch ten nie zyskałby żadnych zwolenników w tak wrogim środowisku i przy tak obciążających dowodach .
this movement would not have gained any followers in such a hostile environment with such incriminating counter evidence on-hand.
Więc ciało Chrystusa pozostające w grobie prowadzi do absurdów. To nie ma sensu.
Czy uczniowie ukradli ciało?
Oczywiście, istnieją inne możliwe wyjaśnienia pustego grobu poza zmartwychwstaniem. Jednak każde wyjaśnienie zniknięcia ciała musi również uwzględniać następujące szczegóły: rzymską pieczęć nad grobem, rzymski patrol strzegący grobu, duży (1-2 tony) kamień zakrywający wejście do grobu i 40 kg środka balsamującego na ciele. Lista jest długa. Brak miejsca nie pozwala nam przyjrzeć się wszystkim czynnikom i scenariuszom wyjaśniającym zaginięcie ciała. Ale najbardziej rozważanym wyjaśnieniem zawsze było to, że sami uczniowie ukradli ciało z grobu. Następnie ukryli je gdzieś i byli w stanie wprowadzić innych w błąd.
Załóżmy taki scenariusz. Unikaj na potrzeby argumentacji niektórych trudności w wyjaśnieniu, w jaki sposób zniechęcona grupa uczniów, która uciekła, by ratować życie, gdy został aresztowany, mogła się przegrupować i wymyślić plan kradzieży ciała. Trzy dni po ucieczce po jego aresztowaniu zaplanowali i przeprowadzili najbardziej zuchwały rajd komandosów. Całkowicie przechytrzyli rzymską straż. Następnie złamali pieczęć, przesunęli potężny głaz i uciekli z zabalsamowanym ciałem. Wszystko to bez ponoszenia strat (ponieważ wszyscy pozostali przy życiu, aby wkrótce potem stać się bezuszkodzonymi świadkami publicznymi). Załóżmy, że udało im się to zrobić, a następnie wkroczyli na światową scenę, aby rozpocząć nową wiarę opartą na swoim oszustwie.
Motywacja uczniów: ich wiara w zmartwychwstanie
Wielu z nas dzisiaj myśli, że motywacją uczniów była potrzeba głoszenia braterstwa i miłości między ludźmi. Ale spójrzmy wstecz na relację Łukasza i Józefa. Zauważysz, że kwestią sporną było to, że „apostołowie nauczali lud i głosili w Jezusie zmartwychwstanie umarłych”. Ten temat jest najważniejszy w ich pismach. Zauważ, jak Paweł, inny apostoł, ocenia znaczenie zmartwychwstania Jezusa:
3 Albowiem naprzód podałem wam, com też wziął, iż Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism;
1 Koryntów15: 3-32 (57 CE)
4 A iż był pogrzebiony, a iż zmartwychwstał dnia trzeciego według Pism.
5 A iż widziany jest od Kiefasa, potem od onych dwunastu.
6 Potem widziany jest więcej niż od pięciuset braci na raz, z których wiele ich zostaje aż dotąd, a niektórzy też zasnęli.
7 Potem jest widziany od Jakóba, potem od wszystkich Apostołów.
8 A na ostatek po wszystkich ukazał się i mnie, jako poronionemu płodowi.
9 Bom ja jest najmniejszy z Apostołów, którym nie jest godzien, abym był zwany Apostołem, przeto żem prześladował zbór Boży.
10 Lecz łaską Bożą jestem tem, czemem jest, a łaska jego przeciwko mnie daremna nie była; alem obficiej niż oni wszyscy pracował, wszakże nie ja, ale łaska Boża, która jest ze mną.
11 Przetoż i ja, i oni tak każemy, i takeście uwierzyli.
12 A ponieważ się o Chrystusie każe, iż z martwych wzbudzony jest, jakoż mówią niektórzy między wami, iż zmartwychwstania nie masz?
13 Bo jeźlić zmartwychwstania nie masz, tedyć i Chrystus nie jest wzbudzony.
14 A jeźlić Chrystus nie jest wzbudzony, tedyć daremne kazanie nasze, daremna też wiara wasza.
15 I bylibyśmy też znalezieni fałszywymi świadkami Bożymi, iżeśmy świadczyli o Bogu, że Chrystusa wzbudził, którego nie wzbudził, jeźliże umarli nie bywają wzbudzeni.
16 Albowiem jeźliż umarli nie bywają wzbudzeni, i Chrystus nie jest wzbudzony.
17 A jeźli Chrystus nie jest wzbudzony, daremna jest wiara wasza i jeszczeście w grzechach waszych;
18 Zatem i ci poginęli, którzy zasnęli w Chrystusie.
19 Bo jeźli tylko w tym żywocie w Chrystusie nadzieję mamy, nad wszystkich ludzi jesteśmy najnędzniejszymi.
20 Lecz teraz Chrystus z martwych wzbudzony jest i stał się pierwiastkiem tych, którzy zasnęli.
21 Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych.
22 Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą.
23 Ale każdy w swoim rzędzie, Chrystus jako pierwiastek, a potem ci, co są Chrystusowi w przyjście jego.
24 A potem będzie koniec, gdy odda królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelkie przełożeństwo i wszelką zwierzchność, i moc.
25 Bo on musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego.
26 A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony, jest śmierć.
27 Bo wszystkie rzeczy poddał pod nogi jego. A gdy mówi, że mu wszystkie rzeczy poddane są, jawna jest, iż oprócz tego, który mu poddał wszystkie rzeczy.
28 A gdy mu wszystkie rzeczy poddane będą, tedyć też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystkie rzeczy, aby był Bóg wszystkim we wszystkim.
29 Bo inaczej cóż uczynią ci, którzy się chrzczą nad umarłymi, jeźliż zgoła umarli nie bywają wzbudzeni? przeczże się chrzczą nad umarłymi?
30 Przecz i my niebezpieczeństwa podejmujemy każdej godziny?
31 Na każdy dzień umieram przez chwałę naszę, którą mam w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
32 Jeźliżem się obyczajem ludzkim z bestyjami w Efezie potykał, cóż mam za pożytek, jeźli umarli nie bywają wzbudzeni? Jedzmy i pijmy; boć jutro pomrzemy.
Kto oddałby życie za coś, o czym wie, że jest kłamstwem?
Oczywiste jest, że uczniowie uznali znaczenie zmartwychwstania Jezusa i ich świadectwo za centralne dla swojego przesłania. Załóżmy, że to było naprawdę fałszywe. Uczniowie naprawdę wykradli ciało z grobu, aby dowody przeciwne ich przesłaniu nie mogły ich zdemaskować. Mogliby wtedy skutecznie oszukać świat. Ale oni sami, w swoich sercach i umysłach, wiedzieliby, że to, co głosili, pisali i tworzyli wielkie zamieszanie, było fałszywe. A jednak oddali swoje życie (dosłownie) za tę misję. Dlaczego mieliby to robić – JEŚLI wiedzieli, że podstawa tego była fałszywa?
Ludzie oddają się sprawom, ponieważ wierzą w sprawę, za którą walczą. Inaczej, robią to, ponieważ spodziewają się jakiejś korzyści z tej sprawy. Gdyby uczniowie ukradli i ukryli ciało, oni ze wszystkich ludzi wiedzieliby, że zmartwychwstanie było fałszywe. Rozważ na podstawie ich własnych słów, jaką cenę zapłacili uczniowie za rozprzestrzenianie swojego przesłania. Zapytaj siebie, czy zapłaciłbyś taką osobistą cenę za sprawę, o której wiedziałeś, że jest fałszywa:
Cena osobista zapłacona przez uczniów
6 Bo choć bywamy uciśnieni, dla waszej to pociechy i zbawienia, które się sprawuje przez znoszenie tegoż utrapienia, które i my cierpimy; choć też pocieszeni bywamy, i to dla waszej pociechy i zbawienia;
7 A nadzieja nasza mocna jest o was, ponieważ wiemy, iż jakoście uczestnikami utrapienia, tak i pociechy.
8 Albowiem nie chcemy, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! o ucisku naszym, który nas spotkał w Azyi, iżeśmy nazbyt byli obciążeni i nad możność, tak iżeśmy byli poczęli wątpić i o żywocie.Ja też Paweł sam was proszę przez cichość i dobrotliwość Chrystusową, który gdym jest wam przytomny, jestem pokorny między wami; lecz gdym nie jest przytomny, jestem śmiały przeciwko wam.
2 A proszę, abym będąc przytomnym, nie musiał być śmiały tą śmiałością, o której myślę, abym śmiały był przeciwko niektórym, którzy nas szacują, jakobyśmy według ciała chodzili.
3 Albowiem w ciele chodząc, nie według ciała walczymy,
4 (Albowiem broń żołnierstwa naszego nie jest cielesna, ale z Boga jest, mocna ku zburzeniu miejsc obronnych.)
5 Burząc rady i wszelaką wysokość, wynoszącą się przeciwko znajomości Bożej, i podbijając wszelaką myśl pod posłuszeństwo Chrystusowe;
6 I w pogotowiu mając pomstę na wszelakie nieposłuszeństwo, gdy się wypełni posłuszeństwo wasze.
7 Na toż tylko, co przed oczyma jest, patrzycie? Mali kto tę nadzieję o sobie, iż jest Chrystusowy, niechże też to sam z siebie uważa, iż jako on jest Chrystusowy, tak też i my Chrystusowymi jesteśmy.
8 Albowiem choćbym się ja też co więcej chełpił z mocy naszej, którą nam dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku zepsowaniu waszemu, nie zawstydzę się;
9 Abym się nie zdał, jakobym was straszył przez listy.
10 Albowiem mówią: Listy ważne są i potężne, ale ciała obecność niepotężna jest i mowa niepłatna.
11 To niechaj myśli taki, iż jakimiśmy w mowie przez listy, nie będąc obecnymi, takimiż będziemy i w uczynku, będąc obecnymi.
12 Albowiem nie śmiemy samych siebie w poczet drugich kłaść, albo porównywać z niektórymi, którzy sami siebie zalecają; ale i ci nie zrozumiewają, iż się sami sobą miarkują i sami się do siebie przyrównywają.
13 Ale my nie będziemy się chlubili nad miarę, ale według sznuru miary, którą miarę wymierzył nam Bóg, tak żeśmy dosięgli aż do was,
14 Bo się nie rozciągamy nad miarę, jakobyśmy nie dosięgli aż do was; bośmy aż i do was przyszli w Ewangielii Chrystusowej.
15 A nie chlubimy się nad miarę z cudzych prac; ale mając nadzieję, iż gdy się pomnoży wiara wasza w was, pomnożymy się i my między wami według sznuru naszego z obfitością,
16 Ku opowiadaniu Ewangielii w onych krainach, które leżą za wami, nie chlubiąc się z rzeczy gotowych cudzego pomiaru.
17 Kto się tedy chlubi, niech się Panu chlubi.
18 Albowiem nie ten, co się sam zaleca, doświadczony jest, ale ten, którego Pan zaleca.24 Od Żydów wziąłem pięciokroć po czterdzieści plag bez jednej.
II Corinthians 4: 8– 6:10; 11:24-29
25 Trzykrociem był bity rózgami; razem był kamionowany; trzykroć się ze mną okręt rozbił, dzień i noc byłem w głębokości morskiej;
26 W drogach częstokroć, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od swego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na puszczy, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi;
27 W pracy i w utrapieniu, w niedosypianiu często, w głodzie, i w pragnieniu, w postach często, i w zimnie, i w nagości;
28 Oprócz tego, co skądinąd przyda, ono naleganie na mię na każdy dzień i ono staranie o wszystkie zbory.
29 Któż choruje, a ja nie choruję? Któż się gorszy, a ja nie palę?
Bohaterska odwaga uczniów – musieli w to uwierzyć
Im bardziej rozważam ich nieustępliwy heroizm przez dziesięciolecia cierpienia i prześladowań, tym bardziej wydaje mi się niemożliwe, że nie wierzyli szczerze w swoje przesłanie. Żaden uczeń nie pękł w gorzkim końcu i nie „wyznał”, aby uniknąć egzekucji. Żaden z nich nie zyskał żadnych korzyści materialnych ze swoich przesłań, takich jak bogactwo, władza i łatwe życie. To, że wszyscy oni mogli tak niezłomnie i publicznie podtrzymywać swoje przesłanie przez tak długi czas, pokazuje, że w nie wierzyli. Uważali je za niepodważalne przekonanie. Ale gdyby w nie wierzyli, z pewnością nie mogliby ukraść i pozbyć się ciała Jezusa. Znany prawnik karny, który uczył studentów prawa na Harvardzie, jak badać słabości świadków, powiedział o uczniach:
„Roczniki wojny militarnej nie dają zbyt wielu przykładów podobnej heroicznej stałości, cierpliwości i niezachwianej odwagi. Mieli wszelkie możliwe powody, aby dokładnie przeanalizować podstawy swojej wiary i dowody wielkich faktów i prawd, które głosili”
Greenleaf. 1874. An examination of the Testimony of the Four Evangelists by the Rules of Evidence Administered in the Courts of Justice. p.29
… W porównaniu z historycznym milczeniem tych, którzy sprawują władzę
Z tym wiąże się milczenie władz – żydowskich i rzymskich. Ci wrogo nastawieni świadkowie nigdy poważnie nie próbowali opowiedzieć „prawdziwej” historii ani pokazać, w jaki sposób uczniowie się mylili. Jak stwierdza dr Montgomery,
„Podkreśla to wiarygodność świadectw o zmartwychwstaniu Chrystusa, które były przedstawiane w tym samym czasie w synagogach – wbrew sprzeciwowi, wśród wrogich przesłuchań krzyżowych, którzy z pewnością zrujnowaliby sprawę… gdyby fakty były inne”
Montgomery, 1975. Legal Reasoning and Christian Apologetics. p88-89
Nie mamy miejsca, aby rozważyć każdy aspekt tego pytania. Jednak niezachwiana śmiałość uczniów i milczenie ówczesnych wrogich władz mówią wiele, że istnieje powód, aby uznać zmartwychwstanie Chrystusa. Warto to poważnie i przemyślanie zbadać. Jednym ze sposobów, aby to zrobić, jest zrozumienie tego w kontekście biblijnym. Świetnym miejscem na początek są Znaki Abrahama, a także Mojżesza. Chociaż żyli ponad tysiąc lat przed Jezusem, proroczo przepowiedzieli jego śmierć i zmartwychwstanie. Izajasz również przepowiedział zmartwychwstanie 750 lat przed jego wystąpieniem.