Kilka lat temu kolega z pracy, J., podszedł do mojego biurka. J. był inteligentny i wykształcony – i zdecydowanie nie był wyznawcą ewangelii. Ale był nieco ciekawy ewangelii, więc odbyliśmy kilka ciepłych i otwartych rozmów. Nigdy tak naprawdę nie zajrzał do Biblii, więc zachęciłem go, żeby ją zbadał.
Pewnego dnia przyszedł do mojego biura z Biblią, aby pokazać, że ją przegląda. Otworzył ją przypadkowo w środku. Zapytałem go, co czyta. Nasza rozmowa przebiegała mniej więcej tak.
„Czytam Psalm 22, rozdział 22 ” – powiedział
„Naprawdę”, powiedziałem. „Masz pojęcie, o czym czytasz?”
„Chyba czytam o ukrzyżowaniu Jezusa” – odpowiedział J.
„To dobry strzał”, zaśmiałem się. „Ale jesteś jakieś tysiąc lat za wcześnie. Psalm 22 został napisany przez Dawida około 1000 r. p.n.e. Ukrzyżowanie Jezusa miało miejsce w latach 30. n.e., tysiąc lat później”.
Psalmy…
J. nie zdawał sobie sprawy, że Psalmy nie były ewangelicznymi opowieściami o życiu Jezusa napisanymi przez jego współczesnych. Psalmy były świętymi hebrajskimi hymnami napisanymi 1000 lat przed Jezusem, głównie przez króla Dawida. J. słyszał tylko kilka historii o Jezusie, w tym o jego ukrzyżowaniu, i przypadkowo otwierając Biblię, przeczytał to, co wydawało się opisywać ukrzyżowanie. Nie wiedząc nic lepszego, po prostu założył, że była to historia ukrzyżowania, którą wielu na całym świecie pamięta corocznie w Wielki Piątek. Pośmialiśmy się z jego pierwszego błędu w czytaniu Biblii.
Następnie zapytałem J., co zobaczył w Psalmie 22, co sprawiło, że pomyślał, że czyta o ukrzyżowaniu Jezusa. Tak zaczęło się nasze małe studium. Zachęcam do rozważenia niektórych podobieństw, które J. zauważył, umieszczając fragmenty obok siebie w tabeli. Relacje naocznych świadków ukrzyżowania zapisane w Ewangeliach znajdują się po lewej stronie. Psalm 22 znajduje się po prawej stronie. Aby pomóc uchwycić powiązania w wielu słowach, dopasowałem kolorystycznie podobne teksty (Kliknij tutaj, aby uzyskać wersję w powiększonym druku).
Porównanie ewangelicznych opisów ukrzyżowania ze szczegółami w Psalmie 22
Fakt, że J. wyciągnął logiczny, ale błędny wniosek, iż Psalm 22 jest relacją naocznego świadka ukrzyżowania w Wielki Piątek, powinien skłonić nas do zadania sobie pytania.
Jak wyjaśnić podobieństwo między opowieściami o ukrzyżowaniu a Psalmem 22?
Czy to przypadek, że szczegóły pasują tak dokładnie, że zarówno Psalm 22, jak i Ewangelie dzielą szaty? Ale oba również rzucają losy (rozdarcie bezszwowej szaty zniszczyłoby ją, więc żołnierze grali o nią). Psalm 22 został napisany przed wynalezieniem ukrzyżowania, ale opisuje różne szczegóły tego (przebijanie rąk i stóp, kości rozchylające się – poprzez rozciąganie, gdy ofiara wisi).
Ponadto Ewangelia Jana stwierdza, że krew i woda wypłynęły, gdy żołnierze wbili włócznię w bok Jezusa. Wskazuje to na gromadzenie się płynu wokół serca. Jezus zmarł więc na atak serca. Pasuje to do opisu z Psalmu 22: „moje serce zamieniło się w wosk”.
Psalm 22 czyta się jak relację z pierwszej osoby o osobie poddanej ukrzyżowaniu. Ewangelie czyta się jak relacje naocznych świadków w trzeciej osobie. I oba zestawy pasują.
Jak to?
Wyjaśnienie Psalmu 22 natchnione przez Boga
Jezus w Ewangeliach argumentował, że te podobieństwa były prorocze. Bóg natchnął proroków Starego Testamentu setki lat przed życiem Jezusa, aby przepowiedzieli szczegóły jego życia i śmierci, abyśmy mogli wiedzieć, że wszystko to było w planie Boga. Spełnienie proroctw byłoby jak posiadanie boskiego podpisu na tych wydarzeniach Wielkiego Piątku, ponieważ żaden człowiek nie mógł przewidzieć przyszłości w tak szczegółach. Jest to dowód na działanie Boga i Jego interwencję w historii.
Naturalistyczne wyjaśnienie Psalmu 22
Inni twierdzą, że podobieństwo Psalmu 22 do wydarzeń ukrzyżowania w Wielki Piątek wynika z tego, że autorzy Ewangelii wymyślili te wydarzenia, aby „pasowały” do proroctwa. Jednak to wyjaśnienie całkowicie ignoruje świadectwa historyków z tamtego okresu spoza Biblii. Józef Flawiusz i Tacyt odpowiednio mówią nam, że:
„W tym czasie żył mądry człowiek … Jezus. … dobry i … cnotliwy. I wielu ludzi spośród Żydów i innych narodów zostało Jego uczniami. Piłat skazał Go na ukrzyżowanie i śmierć”.
Józef Flawiusz. 90 r. n.e.
Starożytności xviii. 33. Józef Flawiusz był historykiem żydowskim
„Chrystus, założyciel tej nazwy, został skazany na śmierć przez Poncjusza Piłata, prokuratora Judei za panowania Tyberiusza”
Tacyt. 117 n.e.
Roczniki XV. 44. Tacyt był rzymskim historykiem
Ich historyczne świadectwo zgadza się z Ewangeliami, że Jezus został ukrzyżowany. Jest to ważne, ponieważ wiele szczegółów w Psalmie 22 to po prostu szczegóły aktu ukrzyżowania. Gdyby autorzy Ewangelii mieli wymyślić rzeczywiste wydarzenia, aby „pasowały” do Psalmu 22, musieliby zasadniczo wymyślić całe ukrzyżowanie. Ale żydowski historyk Józef Flawiusz wyraźnie stwierdza, że Piłat ukrzyżował Jezusa.
PD-US-expired , za pośrednictwem Wikimedia Commons
Psalm 22 i dziedzictwo Jezusa
Ponadto Psalm 22 nie kończy się na wersecie 18, jak w tabeli powyżej. Ciągnie się dalej. Zauważ triumfalny nastrój na końcu – po śmierci osoby!
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Psalmów 22:26-31
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
Nie chodzi tu o szczegóły wydarzeń związanych ze śmiercią tej osoby. Początek Psalmu dotyczył tych szczegółów. Psalmista teraz odnosi się do spuścizny śmierci tej osoby z „potomstwem” i „przyszłymi pokoleniami” (w. 30).
Kto to jest?
Psalm 22 przewiduje dziedzictwo Jezusa dla naszych czasów
To my żyjemy 2000 lat po ukrzyżowaniu Jezusa. Psalmista przewiduje, że „potomstwo”, które nastąpi po tym „przebitym” człowieku umierającym tak okropną śmiercią, będzie mu „służyć” i będzie mu „opowiadane”. Werset 27 przewiduje zasięg geograficzny oddziaływania. Dotrze ono do „krańców ziemi” i do „wszystkich rodzin narodów”, aby skłonić je do „nawrócenia się do PANA”. Werset 29 przewiduje, że „ci, którzy nie mogą utrzymać się przy życiu” (ponieważ jesteśmy śmiertelni, oznacza to nas wszystkich) pewnego dnia uklękną przed nim. Sprawiedliwość tego człowieka zostanie ogłoszona ludziom, którzy jeszcze nie żyli („jeszcze nienarodzeni”) w chwili jego śmierci.
Zakończenie Psalmu 22 nie ma nic wspólnego z tym, czy ewangelie zapożyczyły z niego, czy wymyśliły wydarzenia ukrzyżowania, ponieważ obecnie dotyczy ono o wiele późniejszej ery – czasów współczesnych. Autorzy Ewangelii, żyjący w I wieku , nie mogli „wymyślić” wpływu śmierci Jezusa aż do naszych czasów. Skąd mogli wiedzieć, jaki będzie ten wpływ?
Nikt nie mógłby lepiej przewidzieć dziedzictwa Jezusa niż Psalm 22. Nawet samo odnotowanie corocznych światowych obchodów Wielkiego Piątku przypomina nam o jego globalnym wpływie dwa tysiące lat po jego śmierci. Spełniają one zakończenie Psalmu 22 tak dokładnie, jak wcześniejsze wersety przewidywały szczegóły jego śmierci.
Kto jeszcze w historii świata może twierdzić, że szczegóły jego śmierci, a także dziedzictwo jego życia w odległej przyszłości, zostały przewidziane 1000 lat przed jego śmiercią?
Drapanie pod powierzchnią.
Być może, podobnie jak mój przyjaciel J., skorzystasz z okazji, aby rozważyć znaczenie śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Wymaga to pewnego wysiłku umysłowego. Ale warto, ponieważ człowiek przepowiedziany w Psalmie 22 obiecał:
Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości.
Jan 10:10
Oto kilka sposobów, aby to zrobić: