Mimo że Izrael jest małym krajem, ciągle pojawia się w wiadomościach. Wiadomości nieustannie donoszą o Żydach przeprowadzających się do Izraela, o technologii wynalezionej tam, ale także o konfliktach, wojnach i napięciach z okolicznymi mieszkańcami.
Dlaczego?
Przyjrzenie się historii Izraela w Księdze Rodzaju w Biblii ujawnia, że 4000 lat temu pewien człowiek, obecnie bardzo znany, wybrał się na wyprawę kempingową w tę część świata. Biblia mówi, że jego historia ma wpływ na naszą przyszłość.
Ten starożytny człowiek to Abraham (znany również jako Abram). Biblia opisuje pierwsze kroki Boga w wypełnianiu Jego pierwotnej obietnicy, podjęte z Abrahamem.
Obietnica dana Abrahamowi
Bóg złożył Abrahamowi obietnicę:
2 A uczynię cię w naród wielki, i będęć błogosławił, i uwielbię imię twoje, i będziesz błogosławieństwem.
Mojżeszowa 12:2-3
3 I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę: i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi.
Imię Abrahama stało się Wielkie
Niektórzy dziś zastanawiają się, czy istnieje osobowy Bóg, który troszczy się na tyle, by pomóc naszym trudnym życiom i dać nam nadzieję. W tej historii możemy przetestować to pytanie. Tutaj Bóg złożył obietnicę konkretnej osobie, której części możemy dziś zweryfikować. Historia odnotowuje, że PAN bezpośrednio obiecał Abrahamowi, że „uczynię twoje imię wielkim”. Żyjemy w XXI wieku – 4000 lat później. Dziś imię Abraham jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie imion ze starożytnej historii. Żydzi i Arabowie wywodzą dziś swoje pochodzenie od niego. Ostatni sponsorowany przez USA plan pokojowy zmieniający geopolitykę Bliskiego Wschodu, Porozumienia Abrahamowe, został nazwany od niego. Ta obietnica dosłownie i historycznie się spełniła.
Zwoje znad Morza Martwego zawierają najwcześniejsze rękopisy Biblii. Datowane są na 200-100 r. p.n.e. Oznacza to, że ta obietnica została spisana najpóźniej na długo przed tym, jak imię „Abraham” stało się znane poza narodem żydowskim. Spełnienie nie nastąpiło poprzez proste spisanie jej po tym, jak imię Abraham stało się znane.
…poprzez swój wielki naród
Równie zadziwiające jest to, że Abraham w swoim życiu nie zrobił nic godnego uwagi. Nie osiągnął niczego, co normalnie czyniłoby czyjeś imię „wielkim”. Nie napisał niczego nadzwyczajnego. Abraham nie zbudował niczego wielkiego. Nie dowodził armią o imponujących umiejętnościach wojskowych. Nie był też mężem stanu ani nauczycielem. Abraham nawet nie rządził królestwem. Nie zrobił nic poza obozowaniem w czasie podróży, modlitwą na pustyni, a następnie spłodzeniem syna.
Gdybyś żył w czasach Abrahama i przewidział, kto będzie najbardziej pamiętany tysiące lat później, obstawiałbyś, że królowie, generałowie, wojownicy lub poeci dworscy żyjący w tamtych czasach będą pamiętani dzisiaj. Ale ich imiona są zapomniane. Ale człowiek, który ledwo zdołał założyć rodzinę na pustyni, jest znany na całym świecie. Jego imię jest wielkie tylko dlatego, że naród, któremu dał początek, spisał jego historię. Następnie jednostki i narody, które od niego pochodziły, stały się wielkie. Dokładnie tak Bóg obiecał to dawno temu („Uczynię cię wielkim narodem… Uczynię wielkie imię twoje”). Nikt inny w całej historii nie jest tak dobrze znany tylko dzięki potomkom pochodzącym od niego, a nie dzięki wielkim osiągnięciom w jego własnym życiu.
…przez Wolę Tego, który Składa Obietnicę
A ludzie dzisiaj, którzy są potomkami Abrahama – Żydzi – nigdy nie byli narodem, który zazwyczaj kojarzymy z wielkością. Nie budowali wielkich budowli architektonicznych, takich jak piramidy Egipcjan. Nie pisali filozofii, jak Grecy, ani nie administrowali odległymi koloniami, jak Brytyjczycy. Wszystkie te narody osiągnęły swoje osiągnięcia jako światowe imperia, rozciągające swoje rozległe granice dzięki niezwykłej potędze militarnej.
Ale Żydzi nigdy nie osiągnęli tak wielkiej imperialnej potęgi. Wielkość narodu żydowskiego wynika głównie z Prawa i Księgi (Biblii), które stworzyli; z kilku niezwykłych jednostek, które pochodziły z ich narodu; i z tego, że przetrwali przez te tysiące lat jako odrębna i nieco inna grupa ludzi. Ich wielkość nie wynika tak naprawdę z niczego, co zrobili, ale raczej z tego, co zostało zrobione im i przez nich.
„Będę” zapisane w historii
Teraz spójrz na Osobę, która miała spełnić tę obietnicę. Tam, czarno na białym, powtarza się, że „Ja będę…”. Niepowtarzalny sposób, w jaki ich wielkość rozegrała się w historii, pasuje raz jeszcze do tej deklaracji, że to Stwórca miał to uczynić, a nie jakaś wrodzona zdolność, podbój lub potęga tego „narodu”. Uwaga mediów poświęcana dziś na całym świecie wydarzeniom w Izraelu, współczesnym narodzie żydowskim, jest tego przykładem. Czy ciągle słyszysz o wydarzeniach w Singapurze, Norwegii, Papui-Nowej Gwinei, Boliwii lub Republice Środkowoafrykańskiej? Ale Izrael, podobnie duży jak te z 9 milionami mieszkańców, stale i regularnie pojawia się w nagłówkach światowych wiadomości.
Wydarzenia ludzkie nie mają żadnych ustalonych uprzedzeń dla narodu żydowskiego. Historia mogła się potoczyć wieloma różnymi ścieżkami. Pomyśl, jak prawdopodobne było, że ta obietnica w jakiś sposób zawiodła. Zamiast tego spełniła się i nadal się spełnia, tak jak została ogłoszona tysiące lat temu. Być może moc i autorytet starożytnego Twórcy Obietnicy mogą przeniknąć przez zamęt, który rządzi naszym życiem.
Podróż, która wciąż wstrząsa światem
Następnie Biblia mówi, że „Abram wyruszył, jak mu Pan rozkazał” (w. 4). Rozpoczął podróż, pokazaną na mapie, która wciąż tworzy historię.
Cleveland Museum of Art, PD-US-wygasło, za pośrednictwem Wikimedia Commons
Błogosławieństwa dla nas
Ta podróż wykracza daleko poza Abrahama i jego fizycznych potomków. Błogosławieństwo nie było tylko dla Abrahama, ponieważ mówi również, że
wszystkie narody ziemi będą przez Ciebie błogosławione
v. 4
Powinno to zwrócić twoją uwagę. Niezależnie od twojej narodowości; niezależnie od twojej religii; czy jesteś bogaty czy biedny, zdrowy czy chory, wykształcony czy nie – „wszystkie narody na ziemi” muszą obejmować również ciebie. Ta obietnica błogosławieństwa obejmuje każdego żyjącego od tamtych czasów do dziś – co oznacza ciebie. Jak? Kiedy? Jakiego rodzaju błogosławieństwa? Śledząc historię Abrahama, lepiej to rozumiemy.
Właśnie zweryfikowaliśmy historycznie i dosłownie, że pierwsza część Obietnicy danej Abrahamowi spełniła się. Czyż nie mamy zatem powodu, aby ufać, że Obietnica dana tobie i mnie również nie zostanie aktywowana? Ponieważ widzimy, że działa ona nadal 4000 lat później, wiemy, że ta obietnica sięga w głąb historii. Ale musimy ją odblokować – zrozumieć Obietnicę, wiedzieć, jak może nas „dotknąć”. Dowiadujemy się tego, kontynuując śledzenie opowieści Abrahama. Pokazuje on wzór, który możemy naśladować. Widzimy to dalej.