To co świat uznaje za wspaniałe w obecnej polityce czy sporcie, szybko zostaje zapomniane, kiedy tylko skupimy się na kolejnych mistrzostwach, wydarzeniach politycznych czy rozrywce. Najważniejsze wydarzenia jednego dnia zapominane są następnego. W poprzednim artykule widzieliśmy, że tak się działo w starożytnych czasach Abrahama. Teraz całkiem się nie pamięta o ważnych dokonaniach, które przed czterema tysiącami lat skupiały uwagę ludzi. Lecz obietnica wypowiedziana cicho do pojedynczej osoby, pomimo tego że pozostała wtedy niezauważona przez świat, rozprzestrzenia się i jest realizowana na naszych oczach. Obietnica dana Abrahamowi około 4000 lat temu spełniła się. Więc może jednak Bóg istnieje i działa w naszym świecie.
Skarga Abrahama
Minęło kilka lat od czasu gdy Obietnica, zapisana w I Księdze Mojżeszowej, została przekazana Abrahamowi. Będąc posłusznym Bogu, Abraham przeniósł się do Kanaan (Ziemi Obiecanej), gdzie obecnie znajduje się państwo Izrael, ale obiecany syn mu się nie urodził. Abraham zaczął się martwić.
Po tych wydarzeniach doszło Abrama w widzeniu następujące słowo Pana: Nie bój się, Abramie, Jam tarczą twoją; zapłata twoja będzie sowita. Wtedy Abram odpowiedział: Panie Boże, cóż mi możesz dać, gdy ja schodzę bezdzietny, a dziedzicem domu mego będzie Eliezer z Damaszku. Potem rzekł Abram: Przecież nie dałeś mi potomstwa, więc mój domownik będzie dziedzicem moim. (I Księga Mojżeszowa 15:1-3)
Obietnica Boga
Abraham koczował na Ziemi Obiecanej czekając na początek ‘Wielkiego Narodu’, który był mu obiecany. Jednak nic takiego się nie stało, a miał już około 85 lat (minęło10 lat, od kiedy się przeniósł). Skarżył się, że Bóg nie realizuje Swojej obietnicy. Ich rozmowa przebiegała dalej tak:
Wówczas doszło go słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim. Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje. (I Księga Mojżeszowa 15:4-5)
A więc Bóg rozszerzył swoją początkową Obietnicę deklarując, że z syna Abrahama powstanie naród niepoliczalny jak gwiazdy na niebie. I naród ten miałby otrzymać Ziemię Obiecaną – dzisiaj nazywaną Izraelem.
Reakcja Abrahama: niekończący się skutek
Jak Abraham miałby zareagować na rozszerzenie Obietnicy? Zdanie, które następuje potem, w Biblii traktowane jest jako jedno z najważniejszych w całej Księdze. Pomaga nam ono zrozumieć Biblię i pokazuje nam serce Boga. A brzmi ono tak:
Wtedy (Abram) uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu. (I Księga Mojżeszowa 15:6)
Łatwiej jest zrozumieć to zdanie, jeśli zamienimy zaimki imionami, wtedy będzie ono brzmieć:
Abram uwierzył Panu, a Pan poczytał to Abramowi ku usprawiedliwieniu.
To krótkie, proste zdanie, jest jednak naprawdę istotne. Dlaczego? Ponieważ w tym małym zdaniu Abraham zyskuje ‘usprawiedliwienie’. To jest jedna – i jedyna – cecha, jakiej potrzebujemy, by stać się prawymi stojąc przed Bogiem.
Podsumowanie zagadnienia: Zepsucie
Z punktu widzenia Boga, pomimo że jesteśmy stworzeni na Jego obraz, stało się coś co nas zepsuło. Biblia mówi:
Pan spogląda z niebios na ludzi, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, który szuka Boga. Wszyscy odstąpili, wespół się splugawili. Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego. (Psalm 14:2-3)
Wynikiem naszego zepsucia jest nieczynienie tego, co dobre – a to przynosi pustkę i śmierć. Jeśli w to wątpisz, poczytaj nagłówki światowych wiadomości i zobacz, co ludzie robili przez ostatnie 24 godziny. To świadczy o tym, że jesteśmy oddzieleni od Prawego Boga, ponieważ cierpimy na brak prawości.
Nasze zepsucie działa odpychająco na Boga tak jak padlina zdechłych szczurów sprawia, że wolimy trzymać się od niej z daleka. Nie chcielibyśmy się do niej zbliżać. Tak więc spełniły się słowa proroka Izajasza:
I wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona, wszyscy więdniemy jak liść, a nasze przewinienia porywają nas jak wiatr. (Księga Izajasza 64:6)
Abraham a usprawiedliwienie
Jednak w rozmowie Abrahama z Bogiem jest ciche oświadczenie, że Abraham zyskał ‘usprawiedliwienie’ tego rodzaju, który Bóg akceptuje – pomimo że Abraham nie był bez grzechu. Zatem co Abraham uczynił, aby je uzyskać? Abraham po prostu uwierzył. I to wszystko?! Próbujemy zasłużyć sobie na usprawiedliwienie robiąc coś, ale ten człowiek, Abraham, zyskał je po prostu przez ‘wiarę’.
Jednak co znaczy ‘przez wiarę’? I co to ma wspólnego z twoim czy moim usprawiedliwieniem? Zajmiemy się tym w następnym artykule.
Leave a Reply