Kosmiczny rytm, który tylko Bóg mógł tańczyć: od stworzenia do krzyża

Czym jest taniec? Taniec teatralny obejmuje rytmiczne ruchy, które mają być oglądane przez widzów i opowiadać historię. W związku z tym tancerze koordynują swoje ruchy z ruchami innych tancerzy, używając różnych części własnego ciała, tak aby ich ruchy generowały piękno wizualne i podkreślały rytm. Zazwyczaj ta koordynacja zachodzi w powtarzającym się przedziale czasowym, zwanym metrum. Naukowcy udokumentowali kluczową rolę, jaką rytm odgrywa w naszym życiu. Nic więc dziwnego, że widzimy podobne nachylenie do rytmu w działaniu Boga, ponieważ zostaliśmy stworzeni na Jego obraz.

Krzyż: Taniec na głowie węża

Ewangelia stanowczo stwierdza, że ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Jezusa było zwycięstwem Boga nad Jego Przeciwnikiem. Widzimy to na samym początku historii ludzkości, kiedy Adam uległ wężowi. Pismo Święte w tamtym czasie (szczegóły tutaj) przepowiedziało wężowi:

¹⁵Nieprzyjaźń też położę między tobą i niewiastą, i między nasieniem twoim, i między nasieniem jej; to potrze tobie głowę, a ty mu potrzesz piętę.
Rodzaju 3:15

Tak więc przepowiedziano nadchodzącą walkę między Wężem a Nasieniem lub Potomstwem Kobiety. Jezus ogłosił się „Nasieniem” w 1. dniu Tygodnia Męki Pańskiej. Następnie celowo doprowadził konflikt do punktu kulminacyjnego na krzyżu. Tak więc Jezus pozwolił Wężowi go uderzyć, pewny swojego ostatecznego zwycięstwa. Czyniąc to, Jezus podeptał głowę węża, torując sobie drogę do życia. Podsumowując, Biblia opisuje Jego zwycięstwo i naszą drogę do życia w ten sposób:

¹³I was, gdyście byli umarłymi w grzechach i nieobrzezce ciała waszego, wespół z nim ożywił, odpuściwszy wam wszystkie grzechy.
¹⁴Zmazawszy on, który był przeciwko nam, cyrograf w ustawach zależący, który nam był przeciwny, zniósł go z pośrodku, przybiwszy go do krzyża;
¹⁵I złupiwszy księstwa i mocy, wiódł je na podziw, jawnie tryumfując z nich sam przez się.
Kolosensów 2: 13-15

Ich walka rozwijała się jak taniec, w rytmicznym metrum „siódemek” i „trójek”. Widzimy to wyraźnie, patrząc na wydarzenia Tygodnia Męki Pańskiej Jezusa przez pryzmat Stworzenia.

Boża wiedza objawiona od początku Czasu

Skąd możemy wiedzieć, czy to był Boży Plan, a nie jakieś przypadkowe wydarzenia bez ostatecznego celu? Alternatywnie, czy historia Ewangelii mogła być po prostu zaprojektowana przez człowieka?

Wiemy, że bez względu na to, jak mądry, utalentowany, elokwentny, potężny lub bogaty jest ktoś, nie może przewidzieć przyszłości. Nikt nie ma zdolności koordynowania wydarzeń, które mają miejsce tysiące lat w przyszłości. Tylko Bóg może przewidzieć i przeznaczyć daleko w przyszłość. Tak więc, jeśli znajdziemy dowody takiej koordynacji w historii, możemy udowodnić, że to On zaaranżował ten dramat. Wykluczyłoby to zatem przypadek lub sprytnych ludzi stojących za ewangelią.

W całej Biblii są w rzeczywistości tylko dwa tygodnie, w których opowiadane są wydarzenia każdego dnia tygodnia. Pierwszy tydzień, zapisany na początku Biblii, opisuje, jak Bóg stworzył wszystko.

Jedyny inny tydzień, w którym odnotowano wydarzenia każdego dnia, to Tydzień Męki Pańskiej Jezusa. Żadna inna postać biblijna nie ma szczegółowo opisanych codziennych czynności na cały tydzień. Możesz przeczytać pełną relację z Tygodnia Stworzenia tutaj. Odpowiednio, omówiliśmy wydarzenia każdego dnia w Tygodniu Męki Pańskiej Jezusa. Poniższa tabela umieszcza każdy dzień tych dwóch tygodni obok siebie. Liczba „siedem”, która tworzy tydzień, jest zatem podstawowym metrum lub rytmem. Zauważ, jak wszystkie codzienne wydarzenia odpowiadają sobie nawzajem, mimo że są rozdzielone czasowo tysiącami lat. Co najmniej, ponieważ Tydzień Stworzenia jest zawarty w Zwojach znad Morza Martwego, relacja o stworzeniu była już spisana setki lat przed tym, jak Jezus chodził po ziemi. A analiza krytyki tekstu Nowego Testamentu ujawnia, że nie został on zmieniony ani zniszczony.

Jak zatem wyjaśnić koordynację?

Rytm dwóch tygodni

Dzień tygodnia	Tydzień Stworzenia	Tydzień Męki Pańskiej
Dzień 1	Otoczony ciemnością Bóg powiedział: „Niechaj stanie się światłość” i w ciemności pojawiło się światło.	⁴⁶Ja światłość przyszedłem na świat, aby żaden, kto wierzy w mię, w ciemnościach nie został. (Jana 12: 46)
Dzień 2	Bóg oddziela ziemię od nieba.	Jezus oddziela to, co ziemskie od tego, co niebieskie, oczyszczając Świątynię, jako miejsce modlitwy, z komercji.
Dzień 3	Bóg rozkazuje, aby z morza wyłonił się ląd.	Jezus mówi o wierze, która przenosi góry w morze.
	Bóg przemówił ponownie : „Niech ziemia wyda rośliny” i niech wypuści roślinność.	J ezus rzuca przekleństwo i drzewo usycha.
Dzień 4	Bóg mówi : „Niechaj powstaną światła na niebie” i pojawiają się słońce, księżyc i gwiazdy, rozświetlając niebo.	Jezus mówi o znaku swego powrotu – zgaśnie słońce, księżyc i gwiazdy.
Dzień 5	Bóg stwarza latające zwierzęta, w tym latające gady dinozaury, czyli smoki.	Szatan, wielki smok, przybywa, aby uderzyć w Chrystusa .
Dzień 6	Bóg przemówił i zwierzęta lądowe ożyły.	Zwierzęta przeznaczone na baranka paschalnego są zabijane w Świątyni.
	‘Pan Bóg … tchnął w nozdrza Adama oddech życia’. Adam zaczął oddychać.	³⁷A Jezus zawoławszy głosem wielkim, oddał ducha.” (Marka 15: 37)
	Bóg umieszcza Adama w Ogrodzie.	J ezus swobodnie wchodzi do Ogrodu
	Adam zostaje ostrzeżony przed Drzewem Wiedzy za pomocą klątwy.	Jezus przybity do drzewa i przeklęty. ¹³Ale Chrystus odkupił nas z przeklęstwa zakonu, stawszy się za nas przeklęstwem, (albowiem napisane: Przeklęty każdy, który wisi na drzewie).” -Galatów 3:13
	Nie znaleziono żadnego zwierzęcia odpowiedniego dla Adama. Potrzebna była inna osoba.	Ofiary ze zwierząt paschalnych nie były wystarczające. Wymagana była osoba. ⁴Albowiem nie można rzec, aby krew wołów i kozłów miała gładzić grzechy. ⁵Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił. -Żydów 10:4-5
	Bóg zesłał na Adama głęboki sen.	J Jezus zapada w sen śmierci
	Bóg rani bok Adama, z którego tworzy jego oblubienicę.	Rana zostaje zrobiona w boku Jezusa. Z jego ofiary Jezus zdobywa swoją oblubienicę, tych, którzy do niego należą. ⁹Tedy przyszedł do mnie jeden z onych siedmiu Aniołów, którzy mieli siedm czasz napełnionych siedmioma plagami ostatecznemi, i mówił ze mną, i rzekł: Chodź sam, okażę ci oblubienicę, małżonkę Barankową. -Objawienie Jana 21:9
Dzień 7	Bóg odpoczywa od stworzenia	Jezus odpoczywa w śmierci

Tydzień Męki Pańskiej w rytmie Tygodnia Stworzenia

Piątkowa choreografia Adama z Jezusem

Wydarzenia każdego dnia w ciągu tych dwóch tygodni odpowiadają sobie nawzajem, co skutkuje rytmiczną symetrią jak w choreografii. Następnie, pod koniec obu tych 7-dniowych cykli, pierwsze owoce nowego życia wybuchają w nowym stworzeniu. Tak więc Adam i Jezus łączą się, tworząc złożony dramat.

Co znamienne, Biblia mówi o Adamie, że:

¹⁴Lecz śmierć królowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie zgrzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego, który jest wzorem onego, który miał przyjść.
Rzymian 5:14

²¹Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych.
²²Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą.
1 Koryntów 15:21-22

Porównując te dwa tygodnie, widzimy, że Adam stworzył wzór, który zapowiada Jezusa. Czy Bóg potrzebował sześciu dni, aby stworzyć świat? Czy po prostu nie mógł wszystkiego stworzyć jednym poleceniem? Dlaczego więc stworzył w takim porządku i strukturze, w jakiej to zrobił? Dlaczego Bóg odpoczywał siódmego dnia, skoro nie może się zmęczyć? Stworzył w takim czasie i porządku, w jakim to zrobił, aby pokazać, że przewidział wydarzenia tygodnia Męki Pańskiej od początku historii ludzkości.

Dotyczy to w szczególności Dnia Szóstego – Piątków obu tygodni. Konkretnie, widzimy symetrię bezpośrednio w użytych słowach. Na przykład zamiast po prostu powiedzieć „Jezus umarł”, Ewangelia mówi, że „wydał ostatnie tchnienie”, co jest bezpośrednim odwrotnym wzorem do Adama, który otrzymał „tchnienie życia”. Z pewnością taki wzór od początku Czasu pokazuje wiedzę o przyszłości obejmującą czas i świat. Krótko mówiąc, może to być tylko taniec zaaranżowany przez Boskość.

Następne wydarzenia prorocze boskiej choreografii

Następnie Biblia zapisała konkretne wydarzenia historyczne i święta obrazujące przyjście Jezusa. Zostały one spisane i zapisane setki lat przed tym, jak Jezus chodził po ziemi. Ponieważ ludzie nie mogą przewidzieć przyszłości tak daleko w przyszłość, dostarcza to dalszych dowodów na to, że było to dzieło Boga, a nie człowieka, ani po prostu przypadek. Poniższa tabela podsumowuje niektóre przepowiednie.

Biblia hebrajska	Jak przepowiada przyjście Jezusa
Znak Adama	Bóg stanął twarzą w twarz z wężem i oznajmił, że nadejdzie Potomstwo, które zmiażdży mu głowę.
Znak ofiary Abrahama	Ofiara Abrahama (2000 p.n.e.) miała miejsce na tej samej górze , na której tysiące lat później miał zostać złożony w ofierze Jezus. W ostatniej chwili baranek zastąpił Izaaka, aby mógł żyć. To obrazowało, jak Jezus, „Baranek Boży”, miał zastąpić i poświęcić się za nas, abyśmy mogli żyć.
Znak Paschy	Baranki miały być składane w ofierze w określonym dniu – 14 Nisan, Pascha (1500 p.n.e.). Ci, którzy byli posłuszni, uniknęli śmierci, ale ci, którzy nie posłuchali, umierali. Setki lat później Jezus został złożony w ofierze dokładnie tego dnia – 14 Nisan, Pascha. Podobnie jak te pierwotne baranki paschalne, umarł, abyśmy mogli żyć.
Skąd pochodzi słowo „Chrystus”?	Tytuł „Chrystus” zapoczątkowała obietnica Jego przyjścia – przepowiedzianego w 1000 r. p.n.e.
Czy Jezus był synem dziewicy z rodu Dawida?	„Chrystus” miał pochodzić od króla Dawida, ale miał się narodzić z dziewicy, jak przepowiedzieli starożytni prorocy. Proroctwa dane w 1000 r. p.n.e. i 750 r. p.n.e. i spełnione w Jezusie.
Znak Gałęzi	„Chrystus” wyrośnie jak gałąź z martwej dynastii królewskiej – przepowiedziano w 750 r. p.n.e. i spełniono w Jezusie
Nadchodząca gałąź nazwana	Ta kiełkująca „Gałąź” została nazwana „Jezus” 500 lat przed swoim narodzeniem.
Sługa cierpiący oddaje swoje życie za wszystkich	Proroctwo przepowiadające, jak ten nadchodzący Sługa będzie służył całej ludzkości w swojej śmierci – 750 p.n.e. Spełnione przez Jezusa w sposobie jego ukrzyżowania i zmartwychwstania.
Chrystus przychodzi w „siódemkach”	Prorocka wyrocznia przepowiadająca, kiedy On przyjdzie, dana przez cykle siedmiu w 550 r. p.n.e. Spełniona w Jezusie przez dokładny czas do dnia Jego przybycia do Jerozolimy w 33 r. n.e.
Podgląd Ukrzyżowania	Wyraziste szczegóły ukrzyżowania przepowiedziane w 1000 r. p.n.e. – spełniły się w szczegółach ukrzyżowania Jezusa.
Syn Człowieczy objawiony	Wizja osoby Bożej przychodzącej na obłokach w powietrzu spełnia się w jedyny możliwy sposób przez Jezusa

Festiwale i wyrocznie proroczo choreograficzne dla Jezusa

Twoje zaproszenie

Ewangelia zaprasza nas do zastanowienia się oraz:

¹⁷A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech rzecze: Przyjdź! A kto pragnie, niech przyjdzie; a kto chce, niech bierze wodę żywota darmo.
Objawienie Jana 22:17

Poniższe informacje są dostępne w celu pomocy zarówno w badaniu, jak i w „przyjściu”